Ik mis alleen de Hema…

In Ik mis alleen de HEMA is een boek waarin emigranten en spijtoptanten vertellen over hun grote avontuur. Met welke dromen en verwachtingen vertrokken ze? Hoe is het leven in het nieuwe land? De fascinerende verhalen geven een indringende kijk in hun leven. Ze nodigen uit tot avontuur en vormen een goede voorbereiding voor iedereen die plannen heeft om naar het buitenland te vertrekken. Het gaat vooral om de emoties, de gedachtes en het wennen aan een nieuw leven. En de eye-opener wat betreft hoeveel Nederlandser we eigenlijk zijn dan we in eerste instantie denken! Een leerzaam, interessant en makkelijk leesbaar boek met humor. (red)

Na 3 weken weer terug te zijn op Curacao, denk je terug aan de geweldige vakantie, en bijzondere momenten, maar ook aan de dingen die je dus echt mist, en echt niet mist. En leek het me leuk om daar een kleine note van te laten lezen.
En inderdaad, ik mis de Hema. Je wilt niet weten hoe groot de verleiding was toen ik in Deurne kwam om even binnen te wippen, lekker even snuisterijen langs.... maar ook dan weet je weer hoeveel je gekocht hebt, wat je eigen-lijk niet echt nodig had. Want dat kan ik hier dus niet. En ook dat alle winkels lekker dichtbij elkaar liggen, en dat je niet auto in, auto uit hoeft om telkens weer een stuk te moeten rijden, in die hitte van hier. En ook ja.... dat je dus de auto telkens moet pakken en niet kunt fietsen. Dat mis ik ook wel heel erg, je bent er veel tijd mee kwijt en de weegschaal begint ook boekdelen te spreken. (ut goeie leven..) Wat missen we nog meer... (even denken). Vooral Dirk en Willem missen het “buiten spelen” , en dat betekent dan buiten in de wijk spelen, heerlijk zonder achter de poort te moeten blijven. Maar ja... dan moet het wel goed weer zijn, en dat is dus wat we echt echt niet missen, jemig wat hebben we het op bepaalde momenten koud gehad, jakkie. Sorry hoor voor de mensen die zo enorm van die 4 seizoenen houden ;) En wat ik ook echt echt niet mis, is die agenda. Mijn vriendin liet me haar agenda zien, jeetje.... en toen die van mij er langs. Het is hier zo lekker, iedereen werkt van maandag tot en met vrijdag, en ieder weekend is een verrassing. We weten dat het ieder weekend feest is, maar niet waar, hoe en met wie. En dat geeft zoveel rust. Ik vind het soms al lastig om iets af te spreken en dat hoeft maar iets kleins te zijn. “Nee... we bellen wel, en kijken wel deze week” , niks meer vast leggen, wat een heerlijk gevoel is dat. Maar het ging er eigenlijk over wat we in Nederland misten.... ik zal het zeer zeker niet ontkennen, familie, vrienden en collega`s. Want wat blijft het lastig om afscheid te moeten nemen. Je leeft je dagen zo intens, en je weet dat daar ook weer een einde aan komt, en dat blijft moeilijk. Je leert er wel mee omgaan, maar er blijft een knoop in je maag als je weer moet gaan. (of in je zakdoek...) Maar een heel mooi meegenomen voordeel is dan ook wel weer, dat die weken zo intens beleeft worden, wat je in een doorsnee tijd toch niet zo doet, en dat is echt heel bijzonder.
Wat missen we nog meer, de mooie wegen in Nederland, want dat is hier echt bagger. Willem zei nog in Nederland:” wat een zachte weggetjes hebben ze hier” , ja dat is inderdaad zo. Maar zo zei Dirk weer toen we over Amsterdam vlogen:” jakkie wat een bruin water” en zo ook liepen zin 15C op de blote voeten en zonder jas aan naar buiten... Heee, ventjes even terug en je aankleden! Oja..... aankleden. Anyway... ieder land heeft zo zijn voors en tegens, dat is een ding wat zeker is, en blijkt het gewoon dat waar je ook bent, je er zelf het beste van moet maken. Het leven is een groot feest, je moet alleen zelf de slingers ophangen!!

Ondertussen hebben we hier ook nog 3 weken vakantie gehad, en zijn Werner en ik gelijk aan de slag gegaan. De een kwam wat moeilijker in zijn ritme dan de ander, maar goed, kan gebeuren wonne. Dirk en Willem zijn de eerste week bij terugkomst naar voetbalkamp geweest van AC Milan en dat was supervet maar ook heel vermoeiend. Van smorgens vroeg tot laat in de middag, pal in de zon. Maar iemand schreef ons al, dat het wel goed was om al te wennen aan die hitte net als Spanje ;) De 2 weken nadien zijn ze naar vakantieplan geweest, daar werden ze vermaakt op het strand zodat wij konden gaan werken.(dus ook een nadeel, het geregel van oppas, wat in Nederland toch allemaal veel soepeler verloopt) Het zonnetje heeft de boys weer een heel mooi kleurtje gegeven, wat wel weer even nodig was. En nu gisteren hebben ze hun eerste schooldag er alweer opzitten. En och wa was het toch weer vroeg, maar ook super om alle vriendjes weer te zien, en natuurlijk weer bij kletsen met alle mama`s.
Momenteel hebben we bezoek van mijn neef-je Grard, en hebben we 2 weken geleden veel opgetrokken met de Fam. Coppens & Kokkie, en dat was erg gezellig. We hebben samen onverwacht nog veel dingen ondernomen, en “kleine Kokkie” is volgend jaar van harte welkom om op te komen passen ;)
Kortom we hebben weer genoten, en gaan gewoon verder met slingers ophangen. Voor iedereen nog een hele fijne vakantie gewenst, met of zonder 30C ......


Heel veel Liefs de Maasjes