Ut kan nie kapot!!!

Ze zeggen toch wel us, “ut kan nie mir kapot..” , nou deze keer zijn wij anders van mening, want hier kan ut wel kapot. Maar Dirk dacht daar ook anders over vorige week.
We staan samen op de steiger op Caracasbaai om vissen te gaan vangen. Ondertussen zijn we 8 maanden op het eiland en heeft hij nog steeds ginne inne vis gevangen. (alleen als wij er niet bij waren, en hij met vriendjes op de boot, de verre open zee, zonder zwemvest, was gegaan, met hele hoge golven waar hij echt niet bang voor was, en hij grote barakuda`s had gevangen, maar die dan net niet op de boot te hijsen waren…..) Anyway…. we staan dus op de steiger, met stegeman knakworstjes aan het haakje van de visdraad en vissen maar. Die vissen van Curacao hebben nooit zulke lekkere knakkies gegeten als die zondag, en net als het worstje ervan af ging, gingen ook de vissen weg, dus ginne vis voor Dirk. Ik zeg tegen hem: “ weet je wat ze hier veel doen Dirk, vragen aan God” (jawel…. of je wilt of niet je wordt gewoon meegezogen in heel dit geloofsgebeuren, echt heel speciaal) “ en dan vraag je aan God of je vandaag een vis mag vangen!” Maar hoe moet ik dat dan doen Mama? vraagt ie. Ik zeg: “ Lieve God, mag ik vandaag mijn eerste visje vangen, en kun je mij daarbij helpen” , en hij begint een bietje te lachen. Ik zeg doe het maar gewoon. Dus hij staat op de steiger en in gedachten vraagt ie zijn ding. Afijn…. De knakkies gaan weer aan de haak en het water in, en wat gebeurd er….. hij vangt …-verdorie zunne uurste vis op Curacao. En je had dat ventje moeten zien!!!! Eigenlijk niet te omschrijven, hij sprong op de steiger van geluk met de traantjes in zijn ogen, en hij omhelst mij. “ Mama, mama ik heb mijn eerste vis gevangen. Hij bestaat echt” (tja… wat moet ik hierop zeggen). Och ut menneke, GE-WEL-DIG. Samen besluiten we om de vis terug het water in te gooien, en snel naar papa en Willem te lopen om te vertellen wat ons is overkomen. Dirk doet zijn verhaal over God en zunne uurste vis, en wat zegt onze Willem: “ pfff, God…. je hebt gewoon geluk gehad hoor Dirk” .
Dus die dag kon niet meer kapot, maar bij ons is ondertussen in deze 8 maanden, toch echt wel het een en ander kapot gegaan. Onze eerste “nieuwe” aankoop was een iets-wat-auwe Ford, en ging meteen door zijn hielen, 2x reparatie, onze iets-wat-auwe vertrouwde rooie Renault, ook door zijn hoeven gezakt (misschien iets te vol gelaaje in de container…) 3x schokbrekers besteld, en wel vanuit Nederland, zegt de monteur na het 3e paar, “ och nee, nou zie ik het, de linker achteras is doorgezakt” de L*L, afijn we rijden nog steeds met een doorgezakte achteras, en we zien het wel (grenzen verleggen of zoiets?) De stofzuiger en het koffiezetapparaat hebben het begeven, de laptop en de router naar de malle-moer, in Nederland een zwembad gekocht via marktplaats en toen we het hier uitpakte kwam de schimmel (nee, niet die van Sinterklaas) ons tegemoed, masha danki mede marktplaats gebruikers!! De honden kunnen ook nog een dikke rekening aan ons betalen…. vorige week ging de wasmachine kapot, en is ondertussen gemaakt, we hebben `m nog steeds niet terug (….) en van de 2 fototoestellen die we hebben doet het er geen 1 meer, dus ook Dirk zunne uurste vis hebben we nie vast kunnen leggen, seund wonne.. Allemaal nie leuk, maar ja…. het viel un bietje te verwachten met die ouwe rommel van een jaar of 13 oud. Maar weet je, onze relassie is ondertussen ook ruim 13 jaar (15 alwir!) en hoewel hij hier stevig op de proef wordt gesteld, doet ie het nog steeds, en dat blijkt dan toch wel weer het aller belangrijkste.

Liefs van de strijdlustige Maasjes…..