Overtijd….

(wederom een verhaaltje door de zonnebril (ja jullie lezen het goed de zonnebril, ginne skibril..) van Dushi Opi i Omi die hier alweer bijna 4 weken hebben vertoefd met hun lieffies)

Eigenlijk waren we al 3 uur kwijt van ons verblijf bij de Maasjes (vertraging dus…)
Als we terugkijken is het weer net of je naar een film hebt zitten kijken. Ongelooflijk maar wel weer iets heel aparts om weer eens aan die mannekes te zitten friemelen en over dat bolleke te aaien.Vooropgesteld dat Opa en Oma geen strand mensen zijn, als ze water zien denken ze meteen dat ze verzuipen. Over “verzuipen” gesproken, laat je “ver” eraf, en wat houd je dan over (polar) zuipen, en dat gaat er wel in met deze temperatuur ondanks 64 en `n half en 60+
We hebben lekker, en dan bedoel ik dus gezellig, met Dirk en Willem dingen gedaan waar je als Opa en Oma enorm van zit te genieten. Filmpjes kijken, voetbaltoernooi, niet te vergeten zei Dirk: “het bowlen”, lekker met de speedboot en al die andere kleine momenten waar je jezelf weer terug ziet in die film. Tja... over voetbal maak ik ze hier niks wijs. Werner is coach geworden van “het” Curacao (zsv), hij staat als een echte coach langs de lijn. En wij (opa en oma) zijn blij ze het hier zo geweldig naar hun zin hebben.
We hebben Dirk en Willem over vroeger zitten vertellen en het is gewoon zo dat je hier in het dagelijks leven nog vaak aan die tijd terugdenkt, en de reden van Marleen en Werner beginnen we ook wel wat beter te begrijpen. Want het is de Curacaoe-naar gegeven dat hij heel relaxed met zijn leven omgaat. Die altijd lacht en zeker niet gejaagd door het leven gaat maar wel heel veel zorg besteed aan hun medemensen.
Maar effe terug naar 5 december, Opa was in Nederland al een Sinterklaas en Marleen had gevraagd om het hier bij vrienden te doen. Oke leuk!! Maar de vraag?? Ga ik dan ook naar Dirk en Willem? Ja, we doen het gewoon, dus thuis aangekomen, klop op de deur (Werner, Dirk en Willem zitten een filmpje te kijken) “ dag lieve kindertjes” , “ Oh Sinterklaas, Oh nee het is Opa” , zeggen die twee, of dat ik ze gewoon effe een glaasje water gaf. “Maar... hoe doe je dat Opa?” “Sinterklaas heeft mij gevraagd om hulpsint te zijn” , “ zeker omdat jij zo`n goeie ouwe man bent” , zei Willem. Dus.. de echte Sint heeft jou gevraagd? Ja!!!!! Dus de conclusie is dat Sinterklaas echt bestaat.Klaar.
Verder zijn we nog lekker verwend met een weekendje ter ere van oma`s 60e verjaardag op de Lagune Blou. Maar o maar, 19 december 2010 zullen An en Theo niet zo maar vergeten. Mariette, Loes, Sjuul en Dirk, jullie zijn sinsdien iedere dag in onze gedachten gebleven. Wat is het leven dan opeens zo raar.
Vandaag is het de dag (avond voor kerst) en gaan we bbq-en, jawel met kerst (heel raar) als je weet dat dat er in Nederland weer een pak sneeuw ligt. En dan komt het einde van de film alweer snel en kunnen Opa en Oma weer terug kijken op een warm verblijf bij de Maasjes.
Werner en Marleen bedankt voor de mooie tijd hier.Dirk en Willem het waren weer fijne uurtjes om met jullie Opa en Oma dingetjes te doen hier. Dirk zegt: “ mi ta sintimi i hopi kontintoe”. (wij waren erg blij) En jullie zien ze straks weer vliegen.
Voor iedereen hele fijne kerstdagen toegewenst en een gelukkig en zonnig nieuwjaar, Bon Pasku I Feliz Ana Nobo. XXX Opa en Oma