Bloed, zweet en tranen……

met bloed zweet en tranen
zei ik rot hier nu maar op
met bloed zweet en tranen
zei ik vrienden dag vrienden de koek is op (gezongen door andre)


En wat is het spannend geweest de afgelopen weken met het weekaa, en wat hebben we Hazes veel horen zingen…. maar ook in Huize Maas was het een tijdje van bloed, zweet en tranen.
Heerlijk zou je denken in de tropen, en dat is natuurlijk ook zo, geweldig, azuurblauwe zee, wuivende palmbomen, witte zandstranden, lachende en spelende Maaskindjes om je heen. Niet te vergeten de polar-avondjes, en sinds kort ook de polar-ochtenden omdat we het WeeKaa hier op de (blote) voet volgen. En dan moet je toch echt `s ochtends om 7.30 op het strand aanwezig zijn, om gezellig met zijn allen naar het voetballen te kijken. En tja… na 2 cappucino is het dan toch echt tijd voor het blauwe blikje met de witte ijsbeer, ook al is het dan nog geen 12.00 geweest!! En dat is enorm genieten, zeker na de spannende wedstrijd van gisteren, pffff…. maar daar tegenover staat ook het nodige andere, en dat stelt heeft ons echt wel op de proef gesteld!!
En dat zijn onze Maaskindjes…. en ze doen het hier zo goed, super rapport, vriendjes, genieten, spelen, vakantie. We kunnen wel zeggen dat ze gesetteld zijn hier op het eiland,en dat is heel stoer van die ventjes. Maar toch blijft de school een groot issue, en dat is hier echt een verhaal apart. Je zult het niet geloven…. topsport (alleen krijgen wij niet zoeel betaald als een weekaa voetballer) om je kinderen hier op een locale school te krijgen. Maar waar we hier achter zijn gekomen, is het liegen (lees jokken..), bedriegen, achter je rug om kletsen, dingen beloven die niet waar gemaakt kunnen worden, en je vooral aan het lijntje houden. En worden Dirk en Willem op verschillende scholen al de Maaskindjes genoemd…. Zelfs mijn werk heb ik er achteraan gezet, om iets voor ons te kunnen regelen, maar tot op heden, nada!! En weet je wat het ergste is, wie moet je hier nu nog vertrouwen of geloven, het blijkt dus dat dat niemand is, echt heel erg. Je wordt met je gedachten en gevoelens. De ene dag ben je blij omdat ze zeggen dat je een plekje op de school hebt gekregen, vervolgens hoor je een aantal dagen niets meer, en weten we dat we zelf maar weer eens moeten bellen of langs gaan, en dan krijg je te horen: “ oh nee hoor, er is echt geen plek, dan heeft u dat toch echt verkeerd begrepen” , of “ oh nee hoor, dat heb ik u echt niet beloofd of gezegd” . Echt vreselijk… het is hier zo ongeorganiseerd. In Nederland meld je je aan op school, en dan weet je gewoon, ik heb wel of geen plek, maar niet al dat “gehannes” !! Afijn…. we zorgen er natuurlijk wel voor dat onze Maasmennekes er niet de dupe van gaan worden. En zoals we al met vele vrienden hier op het eiland er over hebben gesproken, heeft iedereen deze “tropenjaren” moeten doorstaan, en weten ze allemaal wat je meemaakt. En dat is zo lief….ze vragen allemaal hoe het gaat, of we al iets meer weten enz enz….. En ondertussen weten we al meer, Dirk heeft een plekje gekregen op een locale school (nog steeds niet zwart op wit, maar geen pardon meer!!) en waarschijnlijk komt Willem er wel achteraan…. en kunnen we weer een beetje meer ademhalen, whaaauw….
Ik ga zo met mijn lieve Maaskindjes weer weekaa kijken, met de voetjes in het zand, met achter ons de azuurblauwe zee en wuivende palmbomen en gaan we zeer zeker verder genieten van ons avontuur, vooral met zweet, maar jullie weten hoe dat voelt, met een tropische temperatuur!!
Liefs van mij, minne Maasmens, en vooral niet te vergeten onze Lieve Lieve Maaskindjes…