Van alles was…

Ik was net de was aan het ophangen, en dacht… zelfs dit ga ik missen. 3 Machines tegelijk die ik op kan hangen, lekker buiten, windje van hier tot tokio waar geen droger tegen op kan en tot slot… de buurman die een lekkere bachata draait zonder dat iemand moppert over het aantal decibel.

We zijn weer een maand verder, mijn hemel waar blijft de tijd. Ik wil niet dat het zo snel gaat. En is er wel het een en ander gebeurd. Wat het meeste indruk heeft gemaakt is wel dat Dirk voor de tweede keer zijn knieschijf uit de kom heeft gehad. Het was een dinsdag avond en de voetbalclub belde…. “Dirk heeft zijn knieschijf er weer uit liggen, wat moeten we doen??!!” NEE… dacht ik bij mezelf. Uiteindelijk is hij weer in het ziekenhuis beland, knieschijf weer terug gezet en loopt het menneke weer in een brace tot eind april. En dit alles heeft natuurlijk invloed op zijn inschrijvingen bij MBO Sport & Beweging wat de nodige stress momentjes met zich mee bracht. Tilburg geeft hem het voordeel van de twijfel en houden een plekje vrij voor hem. Danki Dios!!!!!

En verder… heb ik nog van Oost naar West gefietst. De middag – en avond daarvoor lekker geborreld… en bleek wel dat ik geen 20 meer was. Als een hijgend hert hing ik achteraan het peleton. Ja peleton… want we fietsten onder politiebegeleiding, mits je bij kon houden… hahaha…. Wat een bak(fiets)!! Het leek wel of ik 100 kg aan mijn fiets had hangen. Uiteindelijk toch de finish bereikt. Ik denk alleen iets te laat, want er was geen hond meer te bekennen. Ja, een paar straathondjes keken ons heel suf aan. Nu moet ik er om lachen, maar toen waren we toch wel een bietje boos. We hadden lekker wat bier, chips en een kippe-bil gekocht en ons eigen feestje gevierd. Eentje om niet meer te vergeten.

Onze Willem (want zo zeggen ze dat in Brabant) heeft zijn laatste verjaardag op Curaçao gevierd. Ik moet zeggen dat wij alle 4 niet zo iets hebben van: dit is het laatste dit of dat. Helemaal niet eigenlijk, en zijn we tot op heden redelijk nuchter hierin. (niet qua alcohol natuurlijk). Mooi als we dit vast kunnen houden. Willem wilde zijn feestje thuis vieren, dus dat ging weer aardig. Heel erg gaaf dat mijn collega die ik “100 jaar” niet meer gezien had, er ook bij was. Niels & Dave….. en daar hoorden pruiken bij, en hebben we alle verhalen uit ons heerlijke SEH verleden weer eens naar boven gehaald onder het genot van wat mojito en polar.

Afgelopen week afscheid genomen van Petri, één van mijn fietsmaatjes en lid van Zadelpijn & Ander Damesleed. Ook terug naar Nederland!! En was dit een soort van voorproefje voor mij. Dikke kans dat ik het met andere emoties doe…. Ieder op zijn eigen manier zeg ik dan.

En dan zo meteen…. Is het HH WW (geheim taal), de laatste voor Wladek en MJ, want zij vertrekken volgende week ook naar Nederland. Beer in the hand en feet in the sand. Echt zin in, want het is alweer even geleden dat we geweest zijn, en dat is echt geen grap. Volgende week gaan we kamperen op Daaibooi, vaste prik met Pasen, en daar hebben heel veel zin in… onze laatste ;)

Tot de volgende was-ophang-dag!!