2 maanden niks meer

Jeetje ja, gewoon 2 maanden niks meer van ons laten horen, maar we hebben niet stil gezeten. Poeh wa is er weer veel gebeurd.

Oke, ik was dus weer terug vanuit Colombia (fotos zijn ondertussen geplaatst bij het vorige verhaaltje), en ik vond dat dat toch wel gevierd moest worden, en besloten we op zaterdag 11 augustus dit maar s goed te vieren. Natuurlijk moest ik “min Jantje” bedanken voor de geweldige 2 weken dat ie voor mij gezorgd heeft. En het feest was geslaagd, de tafel weer vol met lege blauwe blikjes en gingen we weer “vroeg” te bed.

Ik moest nog een aantal weken rusten en dat viel natuurlijk weer niet mee, maar met ups en downs ben ik momenteel weer redelijk de oude, en is blijven luisteren naar jezelf het belangrijkste maar tevens ook het moeilijkste…. Ondertussen waren Dirk en Willem alweer naar school aan t gaan, en ging het gewone leventje ook gewoon door.

Vrijdag 24 augustus werd ik 40 jaar!! Jeetje wat ben ik verrast die dag. Als eerste wil ik iedereen bedanken voor alle kaarten, pakketjes en kadootjes… jeetje wat een verrasingen van de andere kant van de zee, geweldig!! Die dag gingen we lekker met ons viertjes naar Porto Marie om mijn verjaardag te vieren, heerlijk. We gingen al wat vroeg naar huis vanuit het strand, dat werd gestuurd door mijn 3 mannen, maar ik vond het eigenlijk wel oke, ik dacht lekker in de pyama en dan filmpje kijken. Onderweg werd er achterin de auto wel al een beetje gegrinnikd door Dirk en Willem maar nog niks was me opgevallen. Toen moest ik van Dirk nog een weggetje omrijden en ook dat deed ik braaf…. Auto uitladen en liep ik met mijn handen vol richting tuin, en in ene….. fie-hiet… joehoe…. Tuuhuuut….. vanuit de tuin…. Ik schork me een feesthoedje… dun hulle hof vol mi volk. Vrienden hadden zich dus verzameld om mij een surprise party te geven…. Wat lief!! Het was een bere-gezellig feest samen met de boys uit de Zeilberg, die hun ogen hebben uitgekeken hoe hier menig-een naar huis toe reed, cq slingerden…. “da kan toch nie” . Kan zeker nie, maar ja…. het was wederom “vroeg”, en uiteindelijk laat in de pyama, maar dat was zeker niet erg!!

Dan sla ik een aantal bladzijdes over in mijn agenda om jullie niet teveel te laten lezen in 1 keer. Dat gaat over mijn werk, maar daar de volgende keer meer daarover, want ik vind het leuker om het volgende te vertellen. Zaterdag 22 september kwamen “ons pap en ons mam” (weer) hier, jeetje wat fijn om ze weer te knuffelen na een klein jaar. En wat ook geweldig was, dat Hermientje (oppasmoeder van Dirk en Willem in Nederland) en Martien ook mee kwamen. Zo gezellig, wat hebben we een leuke tijd met zun allen gehad. Natuurlijk kwamen ze oa ook voor ons koperen huwelijksfeest, en dat was nog mooier dan de feestjes die ik hiervoor genoemd heb. Werner en ik keken er al heel lang naar uit om dit feest te gaan geven, en we hadden er dan ook wel wat moeite voor gedaan, het moest knallen. Maar voordat het feest begon werden we getrakteerd op een dolfinswim, en door bepaalde omstandigheden zal ik deze swim nooit nooit meer vergeten, het was een hele speciale ervaring voor ons viertjes. De gasten werden om 20.30 verwacht en het liefst optijd, en dat kan nog wel eens moeilijk zijn voor mensen die op Curacao wonen. En dat wisten we…. Dus om 20.30 felicitaties in ontvangst genomen en moest iedereen enorm lachen om onze kleding!! Want we hadden onze trouwkleding van toen weer eens uit de motten getrokken, en wat was dat gaaf (bedankt mammi voor het meenemen) Werner pastte alles nog prima, en toen kwam (dikkere)ikke, maar wat gaaf. Ik had de achterkant mooi opgelaten zodat het van de voorkant heel goed leek…. Wat de gasten niet wisten was, dat de lokolokobus (loko betekent gek, en de bus is hier een normaal begrip op Curacao) om 21.00 thuis zou komen en we een rondje gingen rijden…. Je hebt een bus, je hebt een chauffeur (die ook gewoon mee drinkt), je hebt muziek en je hebt een grote juk vol met drank…. En dan… rijden maar! En daar gingen we, we hebben gedanst, gedronken, gereden, gelachen, het was super. Iedereen had toen al genoten. Bij thuiskomst stond er lekker eten klaar, en voor we het wisten was het al 23.30 en moesten we nog gaan beginnen met karaoke, want ook dat kwam nog aan de orde van de “nacht”. Och och…. wat dacht iedereen toch goed te kunnen zingen, de microfoon ging van hand naar hand, ieder zong zijn eigen lied wat natuurlijk ook betekenden dat “ons pap” begon te zingen met…. Je raad het al: “hey schon wijvveke” van Ivan Heyle. En deze keer had ie een “bij-valler” want dat was beloofd, Jantje v Eyck… zo schon!! Verders werden we nog getrakteerd op een optreden van “de vriendenclub van hier” met je raadt het al: “du bist alles” en als klap op de vuurpijl kregen we een superkado aangeboden van “de vriendjes van gindsweit” met je raadt het al: “du bist alles” , en menig een was hier diep van onder de indruk. Dat was echt super super gaaf!! En voordat het feest begon hebben we via skype ook nog een optreden gekregen van het zeilbergs volkslied… we zijn nog steeds niet vergeten, en dat doet goed, masha danki tur hende!! Uiteindelijk gingen de voetjes nog van de vloer tot “vroeg” !! Het was geslaagd, echt waar!!

The day after hadden we het zwaar maar niet minder gezellig, want Hermien werd 60 jaar, en ook dat moest gevierd worden…. We gingen lekker varen over spaanse water en durfden we rond het middag uur allemaal ons eerstje blikje weer open te trekken. Hmmmm….. `s avonds hadden we iedereen maar weer zo`n beetje opgetrommeld om de “restjes” van het feest mee op te maken bij Caracasbaai. En hadden we nog gezellig na zitten buurten over the day before… ut kon nie mir stuk.

Nu is het ondertussen stil in Huize Maas, iedereen is weer naar huis, en zijn wij weer door gegaan met de gewone dagelijkse dingen, hoewel…. We morgen (19 okt) moeten gaan stemmen, en we niet weten of dat zo`n feest gaat worden als hierboven allemaal beschreven is. We houden stiekem allemaal ons hart vast en is het voor ons nog nooit zo spannend geweest om een verkiezing mee te maken. We houden jullie op de hoogte…. We hebben in ieder geval al geweldig mooie herinneringen gemaakt hier op het mooie eiland, hopelijk volgen er nog meerdere.
Dikke Zoen van ons Allemaal!!!