Facebook….

Ut komt gewoon door facebook dat ik niet meer zo aktief ben met waarbenjijpuntnu. Het spijt me voor de mensen die geen FB hebben en ons toch heel graag willen volgen, en da valt dan niet mee als je van 19 oktober 2012 niets meer te lezen krijgt. Dus weer heel wat in te halen, dit alles wel met een verkorte versie, da snapte wel!!
Awel... laat ik mijn agenda er van vorig nog eens bij pakken. En ja, dan zie ik op 9 december 2012 dat we naar Woodstock zijn geweest op Kokomo beach, en dat was wederom geweldig. Iedereen in vol ornaat verkleed, lekker gedanst, gedronken en “genoten” van Armand, met “ben ik te min”. Nou dat waren we zeker niet, des al niet te min was het een geslaagd event, heerlijk!!
Op 24 december 2012 vertrekken we met zijn 4 tjes naar Aruba voor een weekje vakantie, en we zijn er alle 4 aan toe. Wat een heerlijke week was het. We hadden een villa gehuurd op een park met enorme waterglijbanen en dat was voor onze kids wel een heel gebeuren want dit kennen we niet op Curacao. Wat hebben ze genoten, en wij dan ook. We hebben Aruba verkent, genoten van de mooie lange stranden (kennen we niet), de flinke golven (kennen wij ook niet), de high rise hotels (ook niet..) en heerlijk zonnetje en witte stranden ( kennen we wel...) en verders van elkaar natuurlijk. Rustig de kerst doorgebracht met zelf gemaakte tapas, en op 30 december 2012 de hele tour (lees 20 min vliegen met 2 uur vertraging) weer terug naar Curacao. Het was echt vakantie. 31 december 2012 uiteraard oud en nieuw gevierd in Ben en Mieke hun nieuwe huis met een ge-wel-dig uitzicht, bier en karaoke en de rest kunnen jullie zelf verzinnen. We waren voor het licht weer thuis.... en natuurlijk moest er een paar uur later de nieuwjaarsduik gedaan worden op 1 januari 2013. Och och.... wat blijft het een feest, het leek wel carnaval. En dat duurde voor mij (Marleen) ook niet lang meer want ik had een ticket geboekt om met carnaval naar Deurne te gaan. Op 5 januari 2013 zat ik lekker op de porch bij BMC en Werner was voetballen, maar dat duurde niet lang..... na 5 minuutjes “ballen” werd het “balen” , Werner werd met gestrekte benen van de tegenstander tegen zijn enkel getrapt, en dat deed wel heel veel pijn. De dag erop richting huisarts en ziekenhuis en daar bleek dat zijn enkel gebroken was, sjoet!!! Dat kwam wel even hard aan voor ieder van ons. Gelukkig had Werner net die dag van te voren met zijn “ouwe” collega Richard afgesproken hier samen wat opdrachten af te werken gezien de drukte met Werner zijn werk. Dus..... been omhoog en heeeel veeeel teeeveeee kijken! Ondertussen is het gips eraf, is hij aan het revalideren en komt ook dit wel weer goed. In die periode is Dirk 2 weken ziek geweest en zou hij mogelijk dengue gehad hebben, maar dat weten we niet zeker. Dus een geluk bij een ongeluk, en kon Werner mooi op Dirk passen.
28 januari 2013 is Richard gekomen en die heeft Werner heel goed geholpen met het tegelwerk. Werner kon het toen toch niet allemaal aanzien, en is toch met zijn loopgips mee gaan werken.... foei!! 27 februari 2013 is ie weer vertrokken en hebben we samen een leuke tijd gehad. Stappen, Ilse de Lange geweest, carnaval gevierd, menig happy hour, lekker uit gegeten en wat al niet meer zij.... (ik was uiteraard niet overal bij ;) )
5 februari 2013 zou ik (in principe) vertrekken naar Deurne om daar carnaval te gaan vieren. Na 5 uren zitten in een stilstaand vliegtuig had de leiding toch maar besloten om uit te stappen, iedereen naar hotel of thuis te sturen en morgen een nieuwe start te maken. Nou, ik ben geloof ik nog nooit zo boos geweest. Die mensen wisten absoluut niet hoe kostbaar mijn tijd was. Ik zou maar 6 dagen gaan en dat werden er nog maar 5.... 1 voordeel was er wel, ik kon Dirk die ochtend een lekker ontbijt op bed brengen want ons menneke werd op 6 februari 2013 alweer 11 jaar.
Op 7 februari dan uiteindelijk geland op Dusseldorf en heb ik iedere minuut afgewogen. Jeetje wat heb ik genoten. Ik heb in 5 dagen tijd voor 2 weken geleefd. Super super gaaf, van Griek met alle meiden, tot Kommer en Kwijl (tuurlijk met podium)en alle andere carnavalsgelegenheden, van koffie en ontbijten tot in de late uurtjes door kletsen met vriendinnen. Lekker gek gedaan en veel gelachen. Zelfs Robin en Sjenien heb ik gezien, verjaardag Bram&Stan, Guusje bewonderd in de optocht en tot de laatste minuut dat ik weer op Dusseldorf was, kwam een goeie vriend me nog groeten, Andreas. (iedereen die ik niet genoemd heb, ik heb overal enorm van genoten...)
‘let er zorgvuldig op hoe je je tijd besteedt. Er bestaat niets kostbaarders’ . En daar ben ik me wel heel erg van bewust. Het mooie van emigreren is, dat wanneer je terug komt naar je “roets” , je zo enorm bewust aan het genieten bent, dat nemen ze je nooit meer af. Voor herhaling vatbaar, maar dat zal wel weer even duren.
Dit was in een notedop 4 maanden Curacao, en ga ik echt proberen jullie meer op de hoogte te houden. Mensen vroegen in Deurne, “wanneer schrijf je nou weer eens Marleen?” en was ik me er niet van bewust dat zoveel mensen ons nog volgen, en dat was wel heel leuk om te horen.
Wij gaan verder met genieten van onze tijd, een dikke kus van alle Maasjes